Мужик йокысы
(Шагыйрь мәшһүр Кольцовның шигыреннән тәрҗемә вә икътибас ителмештер)
Ник йоклыйсың, мужик? Яз җитте, һәм үсте Чирәмнәр йортында; Тор, уян,күтәрел!
Үз-үзеңә кара:
Кем идең, кем булдың?
Нәрсә бар милкеңдә?
Ындырда юк орлык, Иген юк урырлык; Атың бар бик начар, Өч тәңкә торырлык.
Игенең урмаган, Кибәнең куймаган, Син үзең дә ялкау, Хатының «булмаган».
Исеңнән чыгарма: Сине бай вактыңда Дустларың мактады Алдыңда, артыңда;
Син кайда барсаң да, Урның иде түрдә, Акчасыз күп артык Тыныч яту гүрдә.
Синдә мал беткәнне Дустларың белделәр; Алдыңда, артында Кул чабып көлделәр.
Урмаган арышың Ята кырда ятим; Хәтерең калмасын, Бер-ике сүз әйтим:
Урмаган арышың — Берьеллык табышың; Аны җил коядыр, Чыпчыклар җыядыр.
Инде кыш та керде, Игенне бетерде; Чаналар астында Ак карлар шытырдый.
Үзендә ялкаулык, Хатнында аңкаулык; Кайда кышка азык Ачлыктан сакларлык?
Күршеләр йөк төяп Калага саттылар һәм, җыйгач күп запас, Бот сузып яттылар.
Җиктеләр пар аттан, Өй салып нараттан; Синең йортта аш юк Туярлык таракан.
Синең өй балчыктан, Бөкрәйгән карчыктай; Кимреп иске ипи, Ашыйсың тансыктай.
Хатының, балаң ач, Ашарга булмагач; Бу көнне күргәнче, Өеңне ташлап кач.
Күршеләр бай булды, Ашлары май булды; Син,ялкау, йоклагач, Янчыгың сай булды.
Иттеләр өмәләр, Җыйдылар гөмбәләр; һәр михнәт соңында Рәхәтле көн дә бар.
Тик яткач, Ходаем Бирми мал сәбәпсез: Бишмәтең таланган, Күлмәгең сәдәпсез.
Хак сүзне әйткәнгә, Киң күңлең тарайса, Урныңнан кузгалма, Йоклый күр, алайса.
|